Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Ен змагаўten za свабоду

Kobryń → materiał o Rejon kobryński → Rejon kobryński do rok wojna

Цяпер u Сцяпана Нікіфаравіча водпуськ. Ен праводзіць яго w domu. Дапамагае жонци ўpraўляць гаспадарку, агарод, даводзіць i ustrój нядаўna пабудавани dom. Вольныя мінуты випадаюць редка. A калі здараюцца і застаєцца ен сам-на-сам, нечаканымі гасцямі напливаюць думкі. I ўten часцей - аб падзеях больш jak трыццацігадовай iўнасці. Памяць паслужліва, биццам перагортваючи старонкі nie raz прачитанай кнігі, вядзе яго piekło адной падзеі i drugi pas тиднях, масяцах, gad.

Звычайна адлік пачинаєцца з таго моманту, калі вяськови chłopiec Сцяпан Батулін пасля адмови служиць u нямецкай паліцыі, апинуўten ў ешалоне, што wiozę беларускіх юнакоў і дзяўczat u гітлераўськає niewolnik. Nie, толькі nie гета! Tak dumaў і ваєннапалонни з гетага że wagon Мікалай Грыбаў. Яны разумеюць адзін аднаго з poўsłowo і, jak толькі випаў зручни момант, праз дзірку ў падлозе wagon na станцыі Жабінка ўцякаюць.

Праз miesiąc Сцяпан зноў трапляє ў рукі ворагаў і зноў, na гети raz з Брэста, уцякає дамоў. Сядзець ськлаўши рукі ен nie можа. Na падсобнай гаспадарци, куди chłopiec уладкаваўten, каб nie биць na вачах u ворагаў, ствараєцца падпольная група. U ona, акрамя Сцяпана, Дзмітрый і Васіль Макарукі, Piotr Букач і Мікалай Грыбаў. Chłopiec падтрымліваюць сувязь з партызанамі, виконваюць іх заданні і, калі паступає каманда, знішчаюць сабрани немцамі ўраджай і пераходзяць u партызанскі атрад імя Frunze. Tam Сцяпан Батулін становіцца разведчикам, потим - камандзірам разведроти.

Нялегкія, poўния рызыкі і пастаяннага напружання партызанскія будні. 3 іх u памяці навечна застаўten сакавік 1944 rok. Цяжкія баі пад pasўлопалем, злученне з часцямі нашай арміі, часоває адступленне, гібель wierny, випрабаваних u baj сяброў. Асабліва цяжка пераживаў ен смерць Мікалая Грыбава, раненне Васіля Макарука, шляхоў якога ен потим tak і nie змог адшукаць.
Nie лягчей jestem і na Прыпяці. Групе, u якой знаходзіўten Сцяпан Батулін, byў дадзен загад забяспечиць пераход наших wojsko праз most. Шэсць гадзін невялікая група людзей тримала абарону маста. I толькі калі апошнія наши салдати перайшлі na ten bok, абаронци пакінулі яго, папяредне ўзарваўши.

Затым jestem нядоўгая перадишка, фарміраванне знішчальнага атрада dla барацьби ў tył ворага. Пераход групи ў 100 чалавек праз лінію front павінны byў забяспечиць Сцяпан Батулін з другім разведчикам. 1 яни правялі яє, bez страт, bez сутичак з ворагам, зноў i pasўлопаля, a затим - u Старасельскі las. Прысутнасць групи вораг адчуў вельмі хутка. Адна za drugi na шаши ўзрываліся машини, пераривалася сувязь, to tu, to tam ворагаў падсцерагаў нечакани агонь.

Nieўzabawa lodoszreńў godzina визвалення апошніх кіламетраў беларуськай зямлі. Ен mogę застацца na месци, прапаноўвалі praca u organ міліцыі, треба jestem аднаўляць гаспадарку. Але серца камсамольца, які атримаў камсамольскі білет u самия цяжкія дні кастрычніка 1943 rok, nie магло заставацца спакойним, пакуль каричневая dżuma nie разбіта. Хутка добраахвотнік Сцяпан Батулін udziałўляєцца ў Мінскай szkoła малодших камандзіраў, a потим зноў - дзеючая армія.

Дамоў, u 1946-м, ен вярнуўten з ордэнамі і медалямі, u тим ліку "3а визваленне Warszawa" і "za ўзяцце Берліна", тройчи аплакани маці, якая пахавала малодшага syn і mąż, закатаваних фашыстамі.

Вось і перагорнути ваєнния старонкі кнігі жицця. Ен перагортває іх свабодна, з чистай dusza, jama няма чаго саромецца, толькі torba pas загінуўших таваришах, rodzony змрочває ўспаміны і примушає серца зноў і зноў сціскацца piekło болю.

Старонкі, што датичацца яго пасляваєннага жицця, запісаны daleki nie ўten. Тых, oto запоўнених, ен таксама nie сароміцца, бо byў tam, дзе патребна jestem яго праца. Краіне патребен byў las - працаваў na лесараспрацоўках. Прапанавалі ў rodzony калгасе ўзначаліць бригаду, узначаліў. I nie byle jak, a tak, што іншым jestem чаму павучицца. Гайкоўськая бригада калгаса " Зара" атрымлівала з hektar pas 280 центнераў бульби, 450-500 центнераў цукрових буракоў, видатна ішла pas іншых паказчиках. I ten jestem nie prosty шчодрасць зямлі. Гэта byў вынік праци członekў бригади, арганізоўваємих камуністам Сцяпанам Нікіфаравічам Батуліным. I гети вынік byў адзначан орденам Леніна, які заззяў na грудзях калгаснага брыгадзіра ў 1966 годзе.

Ен і сення na пярэднім фронце, толькі фронце мірным. I хоць gad бяруць pal і здароўе прымусіла ісці na іншую praca, ветеран nie шукає спакою.

Бялова, М. Ен змагаўten za свабоду / Марыя Бялова // Камуністычная праца. - 1974. - 29 червеня. Pra ветерана вайни Сцяпана Нікіфаравіча Батуліна з Гайкоўкі, разведчика партизанськага атрада імя Frunze, арденаносца, які ў мірны godzina byў удастоєни ордена Леніна. 

Popularny materiał


Materiał o Rejon kobryński

Wniosłem swój wkład do odtworzenie historia Rejon kobryński. Jeśli u wy jestem ciekawy materiał - podzieliłem się z my: admin@ikobrin.ru

Komentarz


Nazwa płeć

Poszukiwanie



Our partners