Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Historia życie о. Antonij Котовича

Kobryń → twórczość krajan → Марчук Nina Córka Grzegorza

Do dnia pamięć священномучеников w 2014 rok - 26 styczeń.
Czas zbieram świątynia, czy historia życie священномученика о. Antonij Котовича, urodzony Rejon kobryński.

" Nie widzę ten oko, nie słyszę ucho, i nie przychodzę ten na serce człowiek, że przygotowałem Бог, lubię on".

( Posłanie Коринфлянам, 2 : 9)

Antonij Piotr Котович urodziłem się 9 czerwiec 1881 rok w wieś Вежки, że na Rejon kobryński, w rodzina rodowity duchowny. O ten селенії jestem pisemny wspomnienie, datuję się 1597 rok. Już wtedy w wieś jestem dwa ulica - Мотясовская i Пестенецкая. Obok w dworski sadyba: browar, ледовня, свіронки, баня, бровар. W gospodarczy dom nie gliniany, a kaflowy piec.

A pierwszy wspomnienie o Вежковском prawosławny cerkiew datuję się 1668 rok, kiedy polski hetman Jan Собесский zatwierdziłem statut Вежковской успенськой cerkiew. W więcej późny czas wiadomo, że z 1868 rok przeor ten cerkiew jestem Piotr Котович, przyszły ojciec Антония o który my i prowadzę język.

Podobnie cerkiew с. Вежки postarzałem i nie вмещала верующих, toż w 1912 rok ona przebudowałem. I święciłem dla uczczenia вознесенія господня. Nawiasem mówiąć, już wtedy w ten cerkiew jestem dwa kaflowy piec dla ogrzanie cerkiew. I wszystek ten majestat, " przeżywszy" pierwszy światowy z jej okupacja кайзеровцамі, który w cerkiew spłatałem szpital, spłonąłem na czwarty dzień Wielkanoc 1943 rok. Tymczasowy cerkiew zbudowałem w 1947 rok, jak okazałem się na cały 53 rok. Na dzisiaj na tenże miejsce kamienny trzybania z dzwonnica cerkiew, ściana który nie pamiętam duchowny Котовичей.

Jak długo służę о.петр Котович w ten cerkiew, ja nie znam. Lecz wiadomo, że do więcej późny czas on służę w cerkiew wieś Страдеч, obecnie brzeski rejon . Lecz wiadomo, że jego syn Antonij ukończyłem litewski duchowny seminarium(obecnie Жировичи) i w 1907 rok jestem duchowny w wieś zakrystian Каменецкого dobroczynność brzeski уєзда. Syn duchowny nie widzę dla sam inny droga, oprócz posługa Богу i człowiek.

Ja bardzo długo szukam wieś zakrystian brzeski уєзда. I nawet pomyślałem o błąd НКВДистов w sprawie na о.антонія Piotr Котовича, gdzie o on, nawiasem mówiąć, ogółem kilka propozycja. Ан, jestem! Nie pomyliłem się. Okazuję się, przy drugi rada, w 1964 rok ten wieś zza "niemiły dla ucha nazwa" jestem przemianowany do wieś Заречаны.

A z archiwum "Grodno prawosławny-kościelny kalendarz za 1899 g". czytam: "cerkiew w wieś zakrystian drewniany, z taki sam dzwonnica. Z kamienny zagroda. Cerkiew zbudowany do 1793 r., parafianin. W pięć osiedle: zakrystian, Кощенники, Мончаки, Свищово i Шостаково - parafianin 1626. W wieś zakrystian jestem ludowy szkoła. Jestem kościelny folwarczny dom. Przy cerkiew 49 dziesięcina ziemia. W wieś Кощенники i Шостаково jestem parafialny szkoła".

Nawiasem mówiąć, w wieś Шостаково(Шестаково) w 1826 rok urodziłem się przyszły generał Ромуальд Траугутт, kierownik powstanie przeciw carat(1863-1864 гг.). W 0,5 km od wieś on ustalony pomnik, a w 1988 rok - pamiątkowy znak. Z nadejście wojenny wydarzenie pierwszy światowy, duchowny Antonij Котович z rodzina jestem ewakuowany do Chersoń gubernia. Ten jestem 1915 rok.

Ciernisty jestem późniejszy ziemski droga duchowny Antonij Котовича, nasz krajan. W księga "nowy męczennik rosyjski" czytam: ".Ojciec Antonij mieszkam w д. Куколовка, Александровского уєзда, Chersoń gubernia. Nie biorę żaden uczestnictwo w обновленчестве. I jestem przeznaczony drugi duchowny w Покровскую cerkiew". Kilka razy aresztuję się po sprawa pierwszy duchowny ten cerkiew. One oba zrezygnowałem uznałem deklaracja Sergij, metropolita Sergij Страгородского, poszedłem na współpraca z radziecki władza.

              Pamiątkowy znak Р. Траугутту w Шестаково

A kiedy w Покровскую cerkiew jestem przeznaczony lojalny władza przeor, о. Antonij stanąłem spełniam liturgia u sam w domu, tak obsługując верующих. Za ten on zwolniłem z cerkiew. I za nieposłuszeństwo екзарху Ukraina metropolita Mychajło(Ермакову) zaaresztowałem. Po uwięzienie on jestem wysłany do r. Енисейск, Krasnojarsk kraj, Syberia.

Nawiasem mówiąć, ten jestem " zagospodarowany" miejsce polityczny zesłaniec, zaczynając z czas Степана Разина i Omelan Пугачева. Tam do 1897-1900 гг. w Шушенском odbywam powoływanie i Ульянов-Ленин. I jeśli car za " niezadowolenie" Ульянова zostawiłem on w żywy i zawieram dostojny stopień, pozwoliwszy nawet przyjechałem narzeczona (Крупской), i pozwoliłem one wziąłem ślub i mieszkam tam dostojny, to władza Ульянова-Ленина za wszystek tylko nieposłuszeństwo, trójka нквд 4.04.1938 rok о.антонія zasądziłem do rozstrzelanie. Po męczący praca, fizyczny i moralny poniżenie na przeciąg więcej dziesiątek rok 27 marzec 1938 rok on rozstrzelałem.

Ani grób, ani miejscowość гнустного przestępstwo, jak i milion taki zesłaniec my nie wiadomo. Być może jak długo . I nie spotkałem się on - о.антонію żaden "Dmytro Лихачев", jak jego szwagier о.николаю Пискановскому, równie poszkodowany za wiara w Бога, i jeden spis przyznany священномучеником. Lecz każdy swój los, swój krzyż.

My wiadomo, że matka о.антонія Nina Teofil też nie raz aresztuję się, poddaję się katowanie Prokuratura generalny Ukrainy г.александрія. Potem jestem wysłany. Gdzie wysyłam się, i jej los i los ich dziecko(jeśli taki jestem) - niewiadomy. Lecz znany ten, że 14 listopad 1981 rok РПЦЗ (Rosyjski prawosławny cerkiew zagranica) dokonałem gloryfikacja twarz święty новомучеников Российски. I w liczba 525 imię znaczę się i imię о.антонія Котовича, po przykry błąd drukarski - Вотовича.

Dzień pamięć - ostatni zmartwychwstanie styczeń. Poradniczy. W lipiec 2007 rok cerkiew w ojczyzna(Rosja) воссоєдінілась z zagraniczny РПЦ i zacząłem się składam się ogólny spis новомучеников. Praca jak długo nie skończony.

Epilog(pokuta i zgoda)
I. Ten materiał ja piszę dla prawosławny społeczeństwo Брестчины(коль los zadysponowałem ten misja wykonałem ja), żeby my, żywy, zachowuję i пріумножалі pamięć o człowiek, nasz krajan, rozlewałem krew i oddałem życie za prawosławny wiara. Dzięki ich wyczyn dziś my żywy i modlę się.

Ten one w straszny warunek zachowałem wiara, obroniłem kultura. Ten one w nieludzki warunek zostaję człowiek. Ten one cierpiętniczy droga do końca przeszmuglowałem swój krzyż праведников. A my, krajan о.антонія Котовича, odczuwam jego zastępstwo, w modlitwa przyzywając on do swój dusza, преклоняя kolano w cerkiew. I nasz modlitwa jestem światły i silny.

II. Że jestem wieś zakrystian(z 1964 rok Заречаны)? Wtedy i teraz
Z 16 stulecie siadłem w składzie ВКЛ, własność rotmistrz, nikt Носаржевского. A z pisemny źródło 1846 rok w osiedliny 26 podwórze i 185 mieszkaniec. I tenże właściciel. Do 1890 rok już 45 podwórze i 300 mieszkaniec. Po spis 1940 rok w wieś mieszkam prawie 400 mieszkaniec.

Pryzpomniałem czytacz, że cerkiew w wieś jestem zbudowany parafianin w 1793 rok. Przeżyłem ona napoleonski epopeja, powstanie 1831 i 1863 rok, październikowy rewolucja, pierwszy światowy. Przy odjazd do uciekinier część kościelny majątek jestem wywieziony do Rosja(i nic nie zwrócony), a część, jak okazałem się, schowałem.

Jak кайзеровци, okupowałem nasz ziemia do 1915-1918 гг., wykorzystałem cerkiew nikt nie znam, lecz cerkiew wystałem. A przy powrót z uciekinier człowiek w miejscu wieś zobaczyłem krzak i burzan. Lecz po trochę stanąłem zagospodarowuję się. Chodzę do cerkiew, odszukawszy coś z kościelny naczynie. Lecz stałem się nieszczęście. Ktoś wczesny wiosna podpaliłem burzan. Ogień przewróciłem się na cerkiew. Ona spłonąłem. Ten jestem na wiosnę 1920 rok.

Rdzenny mieszkaniec wieś Заречаны opowiedziałem ja ciekawy oznaka ten tragedia. Wszystek trzy dzień na wielkanocny służba w 1920 rok w kącie, gdzie wiszę храмовая ikona Успенья matka boski(stąd trzeba przypuściłem, co i cerkiew jestem успенським), człowiek na służba w cerkiew słyszę tęskny kościelny dzwon. Nikt nic nie rozumiem i nie nadałem ten szczególny znaczenie. Wszystek zrozumiałem po pożar.

Tak cerkiew wieś zakrystian(Заречаны) więcej nie ponawiam. Chodzę na służba do sąsiedni wieś Шостаково, gdzie miejscowy ziemianin oddałem pod cerkiew swój dom, gdzie i przeniosłem pozostałość uratowany kościelny naczynie. A do 60-иє rok cerkiew w Шостаково(Шестаково) zamknąłem. Ikona przeniosłem do cerkiew wieś barszczowy(Barszczowy), noszę imię Онуфрия duży i ustnie matka Пелагеи(tak wdzięczny parafianin uwieczniłem imię ziemianin, na pieniądze który w 1840 rok jestem zbudowany ten cerkiew).

I jeszcze ciekawy informacja. Rdzenny mieszkaniec wieś zakrystian(Заречаны) mówię, że do 60-70-иє rok miejscowy chłopaczek w miejscu spłonąłem w 1920 rok cerkiew ujawniłem kilka głęboki suterena, w który znajduję kościelny wartość. Lecz na ten "niepotrzebny dobro" nikt wtedy nie zwracam uwaga. A gdzieś rok 8 wstecz заречанськие parafianin w miejscu fundament spłonąłem успенськой cerkiew w ołtarz jej część postawiłem krzyż pokuta i zgoda.

Jestem jeszcze w Заречанах na miejscowy cmentarz niewielki przypilnowany каплічка. Bez nazwa. Służba tam bywam do druciany sobota. Kaplica ozdabiam prastary kamienny надмогилья. O каплічке mówię, że "stoję ona zawsze".

                                Kaplica w Заречанах

Styczeń, 2014 r.

Materiał





Our partners