Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Узнагароды дзвюх дзяржаў

За сваю гісторыю беларуская зямля стаптана калонамі шматлікіх заваёўнікаў, знаходзілася ў складзе іншых дзяржаў. Заходняй Беларусі гэта тычыцца найперш. Палітыка-эканамічныя абставіны, вядома, моцна ўплывалі на лёс беларусаў.

У гэтым сэнсе жыццё Дзмітрыя Гіля ўяўляе вя- лікую цікавасць. Сялянскі хлопец з Яўсімавіч у 1938 годзе быў прызваны на службу ў Войска Польскае. 25-ы кавалерыйскі полк, у які яго залічылі, кватараваў у Пружанах. Час быў трывожны, ужо вясной 1939 года пайшлі чуткі аб маючым адбыцца ўзброеным нападзе фашысцкай Гер- маніі на Польшчу. Неўзабаве полк, дзе служыў Д. Гіль, накіравалі да мяжы з Германіяй. Пачалося ўмацаванне лініі абароны.

А 1 верасня 1939 года немцы пайшлі вайной на Польшчу. Пад націскам буйных груповак гітлераўцаў польскія войскі пачалі адступаць. Пад Варшавай полк, у якім ваяваў Дзмітрый Рыгоравіч, трапіў у акружэнне нямецкіх танкаў і быў узяты ў палон. 3 гэтага часу пачаліся пакуты ў шматлікіх лагерах на тэрыторыі Германіі. 3 часам вязняў развезлі па маёнтках, дзе давялося папрацаваць на іх гаспадароў.

У прыгарадзе Кенігсберга Дзмітрый Гіль больш як два гады працаваў у маёнтку ў групе рабочых, прыданых нанятаму гаспадаром Францу Герману, які аказаўся нямецкім камуністам. Дзмітрый і Франц пасябравалі. 3 дапамогай Франса удалося паслухаць радыё аб становішчы на франтах Другой сусветнай вайны, даведацца пра перамогу савецкіх войскаў пад Сталінградам, іх наступленні. Гэтыя звесткі потым пацвердзіліся - фашысты аб'явілі жалобу з нагоды ваеннага паражэння пад Сталінградам.

Клопатамі нямецкага антыфашыста ўдалося атрымаць праязныя да- кументы на водпуск дамоў. Дзмітрый Рыгоравіч без асаблівых перашкод дабраўся да родных Яўсімавічаў. Сустрэча з бацькамі 14студзеня 1943 года стала неспадзяванай і надзвычай радаснай. 3 «водпуску» у маёнтак Д. Гіль, канечне, не вярнуўся...

Акупіраваную фашыстамі Польшчу Дзмітрый Гіль вызваляў у складзе 20-га стралковага палка Савецкай Арміі. У студзені 1945 года прымаў удзел у жорсткіх баях за Варшаву. Пры фарсіраванні Одэра атрымаў другое раненне і трапіў у шпіталь, перанёс дзве аперацыі, але застаўся ў жывых. Праўда, святкаваць Перамогу давялося ў шпіталі.

Пасля вайны служыў у камендатуры нямецкага горада Тойхерн. Але і пасляваенная служба была небяспечнай для жыцця. Толькі ў кастрычніку 1945 года Дзмітрый Рыгоравіч вярнуўся ў родны дом.

За ўдзел у баявых дзеяннях пад Варшавай у 1939 годзе Дзмітрый Гіль узнагароджаны польскім медалём «За абарону Айчыны”. Ратная служба ў Савецкай Арміі адзначана ордэнам Айчыннай вайны II ступені, медалямі «За Перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941 - 1945 г.г.», «За адвагу», шэрагам юбілейных медалёў.
Увесь пасляваенны час Дзмітрый Рыгоравіч Гіль бездакорна працаваў механізатарам у калгасе «Звязда». I цяпер інвалід Вялікай Айчыннай вайны, маючы невялікі трактарэц, дапамагае аднавяскоўцам ўпраўляцца з сельскагаспадарчымі работамі.

Як ні выпрабоўвалі Дзмітрыя Рыгоравіча вірлівае жыццё, супярэчлівы лёс, ён з годнасцю выходзіў з самых складаных і небяспечных сітуацый, праяўляючы ўласцівыя яму стойкасць і мужнасць.

Пянко, А. Узнагароды дзвюх дзяржаў / Аляксей Пянко // Кобрынскі веснік. – 2000. – 6 мая. – С. 2. Ветэрану Вялікай Айчыннай Дзмітрыю Рыгоравічу Гілю з Яўсімавіч давялося служыць у Войску Польскім, затым вызваляць Польшу у складзе 20-га стралковага палка Савецкай Арміі.

Популярные материалы



Названия статей

Поиск по сайту

Наши партнеры

Познай Кобрин