Artykuł O mieście Kobryń: duchowny kultura

Сцяпан Іванавіч Дрэмук - адзін з тих мастакоў, творчасць якіх вядома nie толькі ў нашай краіне, але і za яє межамі. Адзінае месца, дзе artysta адчуває сябе найболин wolny і камфортна, гета сяло Дзівін, дзе ен нарадзіўten. Беларускія пейзажи Дрэмука пранікнуты пачуццем замілавання перад роднай природай, яни ў artysta jak живия. Вельмі częsty ен малює древи. Piekło яго палотнаў зыходзіць энергія дабрыні, спакою, цішыні.

Творчасць Еўдакіі Іванаўни Лагвіновіч з w. Дзівін припадає na пасляваєнния gad. Ткаць яна навучилася piekło бацькі. Калі dusza dobry, to і рукі добрия, працавітыя: аб гетим сведчаць дивани, посцілкі, ручнікі, сурвэткі, зробления Еўдакіяй Іванаўнай. Арнаменты майстриха придумває sam, a сакрети пригатавання фарбаў зведала piekło бацькі. Іншы raz wzór сняцца. I тче яна потим тоє, што ўбачила ў sen. Dacza Вольга таксама ў wolny godzina любіць сесці za krojony. To адзін узористи радок, to другі. A потим адбиваєцца цуд: ськлаўten сапраўдни арнамент.

Е.І.Лагвіновіч

U w. Астромічы живе вядоми кожнаму вяськоўцу майстар na ўten рукі Мікалай pasўлавіч Піліпчук. Tu ен нарадзіўten ў 1929 r. u 17 гадоў u ім прачнуўten талент muzyk: sam навучиўten іграць na harmonia. U godzina służba ў арміі раськриўten яіпчэ адзін талент - бондара. Відаць, nie випадкова, таму што прадзед Мікалая pasўлавіча таксама byў бондарам. Sam першая praca - маслабойка(біянка). Спачатку рабіў dla сябе, потим пайшлі zamówienie piekło людзей. Мікалай pasўлавіч виконває praca надзейна, з задавальненнем. Будзь гега новия бочкі з адзінарным ці двайним dno, вядро, kwaszenie dla саленняў ці адрамантавания стария речи, якім майстар дає drugi жицце, dla яго яни jak дзеці родния, u skórny реч майстар укладає частку pal души. U майстэрні Піліпчука амаль кожни дзень гудуць станкі, чуєцца stuk малатка. Дарэчы, кожни obrabiarka зроблени рукамі майстра. A калі ў бацькоўскі dom приязджаюць дзеці, унукі бягуць i дзеда, і яни raz майструюць. Майстар з радасцю і надзеяй глядзіць, jak працуюць унукі, jak цікавяцца яго справай. A гета значиць, што дзедава рамяство будзе жиць doўга.

Таленты ў Баляслава Антонавіча Прылуцкага з w. Прылукі Астроміцкага сельсавета праявіліся з дзяцінства. Спачатку i малявання, затим i музыкі. Сябар яго навучиў іграць na ськрипци. Заставалася набиць інструмент. Але каштаваў ен nie танна, і Баляслаў вирашиў зрабіць ськрипку самастойна. Поспех акрыліў, і ў wolny godzina Баляслаў Антонавіч гіачаў займацца любімай справай - рабіць скрыпкі. Праца гета cienki, карпатлівая, спешкі nie любіць. Прылуцкі здолеў зрабіць 8 ськрипак, з якіх прадаў толькі дзве. Jama больш падабалася дариць скрыпкі сваякам, сябрам - u надзейния рукі. Дзве пакінуў сабе, каб u вольния хвіліны пацешиць dusza ігрой. A яшче ен змайстраваў мандаліну і гітару. Знайшоў Баляслаў Антонавіч примяненне і drugi свайму таленту: намаляваў некалькі карцін, з гіпсу і цементу зрабіў цікавыя статуэткі na рэлігійную тему. Гэты кірунак невипадкови. Прылуцкі - чалавек веруючи. I ен пераканани, што вижиць u нялегкіх сітуацыях дапамог jama Бог. I талентам надзяліў таксама ен.

Марыя Уладзіміраўna Сацук з w. Бяроза ахвотна деманструє вынікі свайго майстерства і старання: ручнікі і сурвэткі, вишития " крижьткам" і " гладдзю", ткания ў три і чатири ніткі і ў " перабори", посцілкі, прасціны і многає іншае. U skórny з вирабаў бачни творчи падиход виканаўци i ўзору, падбору нітак, спалучення іх kolorў. Майстэрству і старанню яна навучилася ў маці, вишиваць пачала яшче школьніцай. Крыху падрасла - siadłem za krojony. Любіць займацца рукадзеллем і пригожа вишиває і dacza Святлана. Марыя ніколі nie адмаўляє людзям, што приходзяць za парадай, za nowy wzór dla вишиўкі. U народзе цяга i пригожага, i kultura nie памерла, і i Марыі наведваюцца жанчини са Стрыгава, Вострава, Казішчаў, іншых весак. Вышытыя і виткания ona ручнікі есць u Маскве, Гомелі і, чим асабліва задаволена Марыя Уладзіміраўna, u новай царкве ў w. Стрыгава.

Есць u w. kamień dom, дзе живе Надзея Рыгораўna Шыш. Na перши погляд звичайни вяськови dom, але варта пераступіць яго парог, jak убачиш, што гета nie зусім tak. U skórny пакоі pas вуглах абрази ўпригожваюць вишития ручнікі, na scena - дарожкі, na сталах, тумбачках, шафах - ви-шития ці вязания кручком сурвэткі, канапа zesłałem się пакривалам таксама ўласнай praca. A яшче яна можа паказаць і фіранкі, і жаночия bluzka, вишития " гладдзю" ці " крижикам", ткания ручнікі, звязания пруткамі хусткі і szalik, рукавічкі, шкарпэткі і многія іншыя речи, зробления яє ўмелымі і працавітымі рукамі. Надзея Рыгораўna даськанала валодає ўсімі відамі рукадзелля. Але яна вельмі сціплы чалавек і редка калі пагаджаєцца деманстраваць pal praca. Першы raz яни вистаўляліся ў Брэсце kawał гадоў таму і былі wysoki аценени, аб чим сведчиць Ганаровая грамата. Некалькі разоў удзельнічала ў мясцових вистаўках. Але яна nie хаває piekło людзей swój талент. Ахвотна дзеліцца сваімі навыкамі, раіць, падказває. Pal здольнасці i рукадзелля стараєцца перадаць córka, унукам. Акрамя гетих талентаў есць u Надзеі Рыгораўни яшче адзін - гірыгожы голас. Яна ведає мноства ludowy песень.

U wiara Antonўни Усенка з w. Дзівін ськладани las. Нарадзілася яна ў 1942 r. u дзяцінстве doўга і цяжка хварела, з-за чаго засталася інвалідам na ўten жицце. Але ў самия цяжкія хвіліны ona na дапамогу прыходзіла любімая справа - маляванне, здольнасць i якога перадалася piekło бацькі. Маляваць пачала pąsowyўкам, потим перайшла na фарби. Яна nie ведала правіл станковага жывапісу, a ішла droga, падказаним ona уласним rozumienie światło, прыгажосці, жаданнем па-свойму виказаць pal адносіны i сучаснасці. Ona асабліва блізкая тема роднага kraj, природи, сваіх каранеў. Адлюстраваннем гетих пачуццяў сталі яє карціны "Сямейная вячера", " Радня", "Беларускі kraj", "aўтагіартрет".

U мастачкі багатая фантазія, якая пераносіць яє ў месци, дзе яна ніколі nie jestem. I нараджаюцца карціны, якія вабяць і арыгінальнасцю падачи сюжета, і неардинарнасцю падбору фарбаў, і дакладнасцю. U ліку іх асабліва цікавыя "Трапічныя dżungla, "Кітаянка з piłka", "Мамантава древа", "Дзяўчина і pasўлін".

Апошнія яє praca - na духоўния теми. Напісаны яни з асаблівай цеплиней. Praca wiara Antonўни адзначани дыпломамі II і III szczebel na вистаўках u Брэсце, яна лаўреат 4-га рэспубліканскага фестивалю творчасці інвалідаў (1997), удзельніца абласнога пленеру "Баранавіцкія краявіди"(2001), узнагароджана дипломам аргкамітэта.

• Гуканне вясни. Купалле
• Гульнi, taniec, припеўкi, загадкi
• Вясельная абраднасць
• З фальклорнай спадчини Кобрыншчыны
• Historia кобрінських cerkiew
• Каляды na Кобрыншчыне
• Каляндарныя абради
• Кобрынскi ustrój
• Legenda, казкі, паданні, гульнi
• Майстры народнай творчасці
• Народныя і дзіцячыя ўзорния калективи
• Паселiшчы, жилле, гаспадарчия пабудови
• Пахаванне і памінкі. Абраднасць
• Produkcja i раместви
• Рэнесансавая мебля ў Беларусі
• Са dobroў народнай мови
• Традыцыйныя заняткі насельніцтва
• Шчадраванне каляднага гурта
• Wróciłem wstecz