Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Artykuł O mieście Kobryń: 1917 - 1941

Ен валодаў паетичним dar

Kobryń → materiał o Rejon kobryński → artykuł O mieście Kobryń

Вельмі сціплыя, фрагментарния звесткі pra асобу і las Стафана Федаравіча Семенюка, які нарадзіўten 3 снежня 1895 r. u w. Яромічы Кобрынскага раєна. Найбольш poўna яни захаваліся ў памяці сваякоў і аднавяськоўцаў ди ў нямногіх, цудам уцалелих więcierz.

Na здимку, якому 75 гадоў: юнак-матрос, спакойни вираз пригожага твару, чорния taśma з якарамі нібыта напаказ спа-даюць 3 льовага пляча, i жалезнага krzyż дакранаєцца ręka. Na адвароце роўним почиркам, які lekki читаєцца, напісана: "Севастопаль, 5 червеня 1916 rok. Na памяць бацькам і сястри. Асобнай kompania służba сувязі marynarz 2-й st. Стафан Семянюк". 1-я сусветная вайна ў разгари. Запушчана ў дзеянне беспакараная сіла зброі dla забойства людзей, a tu, na здимку, пяшчотна-ласькавия, дабром і надзеяй напоўнения радкі:

Dzień dobry, ksiądz!
Dzień dobry, matka
I siostra mój - życie przyjaciółka.
Na znak miłość mój
Do wy, rodzony
Posyłam wy
Ten kartka.
Szczęście wasz
I spokój
Po miłość swój
Nie nacieszyłem
Chociaż poprzestaję
Położenie
Ja swój jak długo
Ale i cieszę się
Co i wy, mój
Wy rodzony
Nie zostawiony
Carski mość
I mogę powiedziałem
Do widzenia...

Бацькі матроса-паета raz з іншымі сялянамі пакінулі родния мясціны ў сувязі 3 хуткім прасоўваннем front na ўwschód і na prawo бежанцаў знайшлі притулак u stoўрапольскім краі. 3 царськай ласкі бежанци атрымлівалі значную pas тим галодним godzina дапамогу.

Na флоцкую służba призиваўten Стафан Семянюк ва ўмовах царськай імперыі, a вярнуўten na pal Кобрыншчыну, калі ўжо ўсталявалася панаванне Полынчы. Усіх клікаў дадому мілы серцу і души палескі kraj. Збяднелы za вайну сялянскі lud вяртаўten з бежанцаў u родния сели. Адчынялі забітыя вокни сваіх chata, прыступалі i апрацоўкі зямлі - карміцелькі, парослай лазой, бярэзнікам ди пустазеллем. Перарванае жицце адраджалася, ствараліся новия ten' і. Былы чарнаморскі marynarz Стафан Семянюк ажаніўten з дзяўчи-найаднавяськоўкай Пелагеяй Каштальянчык, якая вярнулася 3 бежанства. Tam яна працавала na парахавим заводзе, дзе ўмови праци былі шкодния dla здароўja і, jak мяр-куюць, привезла з сабой невилечную тади хваробу - сухоти.

Piekło кароткага шлюбу нарадзіліся dwoje дзяцей - syn Віталь, u далейшим удзельнік Вялікай Айчыннай вайни, визваляў Полынчу piekło гітлераўскіх акупантаў і byў паранени перши raz, a другі raz - при ўзяцці Кенігсберга, stoў інвалідам 2-й групи; і dacza Надзея, pas mąż Яроміна, jednocześnie живе ў бацькоўськай сядзібе ў Яромічах. Усяго дзевяць гадоў jestem Віталю, калі маладим яшче памер бацька. Што запомніў хлопчик pra бацьку-паета?

Ен памятає, jak бацька ў клуні na таку спраўna малаціў цепам снапи, godzina piekło godzina рабіў перадишку, усаджваўten, ненгга напру-жана абдумваў і запісваў. Памятае яшче, jak збіраліся ў хаце сябри бацькі, і ен читаў pal верши, częsty суправаджаючи паказам сваіх сатиричних малюнкаў. Jestem мнагалюдна, wesoły і запамінальна. Калі падрос, to даведаўten, што бацькави верши, перапісаныя piekło рукі, разыходзіліся pas ўten весци, траплялі ў навакольния вескі Стрыі, Мінянка, Гарыздрычы, Астромічы, і хто ведає куди яшче.

Невядома, што абуджала ў Стафане Семенюку, што жывіла ў ім імкненне i паетичнага słowo. Нялегкія ўмови сялянськага жицця? Нацыянальны ўціск? Сацы-яльная несправядлівасць? Ці ўten raz узятає? Вядома толькі, што Стафана цягнула i ведаў. Ен гета адчуваў, бо што маг-ла даць jama wiejski szkoła при dar, што яна магла даць при Польшчы? Невыпад-кова ен адразу пайшоў вучицца, калі при Яроміцкай сельськай szkoła адкрыліся kurs dla дарослих, якія zwiędły lodoszreńўніца- polka Фяліцыя Цібароўськая. Kursista вучыліся, горача спрачаліся - і паміж сабой, і са pal lodoszreńўніцай.

Jak і ўten навокал, здабиваючи ў поце надзенни chleb, Стафан Семянюк адгукаў-ся ў сваіх więcierz na розния праяви сялян-ськай рэчаіснасці("Las", " Падзяка", "los сялянства" і інш.). Ва ўмовах міжваеннай Полыычы naўрад ці mogę што-небудзь апублікаваць сялянскі пает-самавучка 3 апаля-чанага Палесся, хоць виключаць taki магчимасць наогул няма падстаў.

U цяжкі godzina жиў Стафан Семянюк, але яшче цяжейши випаў jama las. Рана памерла жонка Пелагея, пакінуўши дваіх дзяцей. Аднак bez гаспадыні немагчими сялянскі dom, гаспадарка, і малади ўдавец ажаніўten з дзяўчинай Марынай Равацюк 3 w. Луцэвічы, што rozżarzając Кобрына. Piekło іх шлюбу ў 1929 r. нарадзілася dacza Антаніна(цяпер праживає ў Ніжнім leczўга-радзе, Расія). Але і ona, Марыне, таксама на-канавана jestem rana пайсці з гетага światło piekło ten невилечнай тади хвароби - сухотаў. A потим, 17 maj 1931 r., na 36-м годзе жицця памер і Стафан Семянюк. Рана згас паетични dar, які tak і nie змог разгарнуцца ў poўную сілу.

А. Сушчук.


З wykonującў С. Семенюка

ПАДЗЯКА
Posyłam my w країши
Мачушыни діти
Лыст do pan інспектора
W Kobryńським повіта:
" Wy, ясновельможний pan
Pan інспекторе
Глэм podjak za " баданне" [1]
I za інше горе.
Wy, a не kto drugi
Wypadłem na część
Krata w темряві поліський
Езуитську ролю.
Добрэ wy селян " бадали"
Добрэ ролю грали
Бо всих dobro обдурили
Всих перелякали
Що dużo підписало
Паньски protokół
Нибы не вкраїнську мову
Просымо w своїй школі.
" Добрэ" ten було " баданне"
(" Добрэ" ваше серце!)"
Jak za підпис w протоколі
Lud летів za дверци.
Того й дякуємо щиро
A jak mało щього
Ten помолимо za pan
Pan święty :
" Святый боже, святий кріпкий
I безсмертний творче
Нэ трімай w овечий шкурі
Сэрцэ його вовче.
Выпусты його na wola
Ganię воно полине
Ganię його w пекельній брамі
Sam люципер стріне".
A чи буде другий ліпший
Нэ турбуйтесь, люде:
Jak не ліпший, to напевно
Гиршого не буде.

LAS СЯЛЯНСТВА
Працюй, jak wiję, мовчи, jak камінь
Остатний гріш неси pan
Тэрпы potrzeba, дивись na небо
Бо шчастя й prawda тільки tam.
Płaca, де ськажуць, не питайся
Чы na цим світі prawda е;
Tu лихо все. Умрэш - na небі
Tam prawda й щасця все twój.
A щоб не стратити po смерті
Того блаженства ten piękność -
Dawaj, небоже, a натомість
Sam ty нічого не проси.
Чы że вси терплять, дають, працюють
Надиючысь na нэбо-рай? -
O те тобі не вільно знати
O те nikt не torturuję.

1. "Баданне" - " даследаванне"(tu саркастична) мясцових улад аб патрэбнасці викладання ў szkoła na роднай мове.

Materiał o Rejon kobryński

Wniosłem swój wkład do odtworzenie historia Rejon kobryński. Jeśli u wy jestem ciekawy materiał - podzieliłem się z my: admin@ikobrin.ru

Komentarz


Nazwa płeć

Poszukiwanie





Our partners