Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Аб нашим музеі 

Многiя наведвальнікі ваєнна- гістарычнага muzeum імя А. В. Суворава, u тим ліку і некатория кабринчане, няредка задаюць питанне наконт стварення яго, цікавяцца, ці жиў u гетим dom вялікі палкаводзец, ці ен узведзени пазней. Каб даць адказ, треба звярнуцца i гісторыі.

U жніўні 1775 rok імператрыца Кацярына II узнагародзіла feldmarszałek А. В. Суворава вялікім і багатим маєнткам "klucz Кобрынскі". Centralny сядзіба " klucz", маєнтак Губернія, jestem закладзена na ўскраіне Кобрына ў шасцідзесятых gad ХУІІІ стагоддзя.

Маентак Губернія, які знаходзіўten ў центри цяперашняга park, спачатку pożyczkaў 3-4 дзесяціны зямлі. U центри яго rozżarzając штучнай саджалкі zgrajaў драўляни панскі dom з сямі пакояў. U 1894 годзе ен byў разабрани. Што że датичицца гарадськога w domu палкаводца, u якім цяпер размешчани muzeum, to ен перайшоў ва ўласнасць Суворава криху пазней, адначасова са старажитним кобрынскім zamek, scena якога ўзвышаліся na Замкавай гари la маста цераз rak Mukhavets. Астаткі zamek pas распарадженню Суворава былі знесени ў канци XVIII стагоддзя. Dom Суворава byў пабудаван пазней і na tło драўляних домікаў сельськага типу mogę лічыцца амаль палацам. Na plan Кобрына ен byў naniesiony ў 1798 годзе.

Jak вядома, Сувораў пабиваў u Кобрыне ў 1771 і 1794 gad. U сувязі з ваеннымі аперацыямі trzebaўга tu затрымлівацца ен nie mogę. Iўжей пажиў ен u маєнтку ў 1797 і 1800 gad. U 1797 годзе raz з Суворавым u Кобрыне жылі 18 "атстаўних афіцэраў, якія трапілі ў няміласць цара. Частка іх знаходзілася ў маєнтку, drugi - u гарадскім dom. Калі ў пачатку лютага 1800 rok, пасля заканчення швейцарськага паходу, цяжка хвори генералісімус спыніўten ў Кобрыне, невялікая світа na чале з generał Багратыенам размясцілася з гаспадаром u гарадскім dom.

Пасля смерці Суворава ў маі 1800 rok яго наследнікі распрадалі ўten вескі, u тим ліку і Губернію. З таго godzina гарадскі dom палкаводца nie raz мяняў гаспадароў. U апошнія miesiąc фашисцкай акупацыі гітлераўскія салдати ператварылі гістарычны dom u канюшню. Захаваўten фотаздимак 1945 rok, дзе можна бачиць, i якога stan давялі гети дарагі кожнаму руськаму чалавеку dom гітлераўци. Pas ўспамінах партизан, адразу że пасля вихаду з las яни сталі ачишчаць dom Суворава piekło бруду, gnoję.

Pas рашенню biuro цк КПБ piekło 18 червеня 1946 rok восенню таго że rok jestem пачата аднаўленне w domu, u якім цяпер размясціўten muzeum імя А. В. Суворава. Такім чинам, u гетим годзе nasz muzeum будзе адзначаць pal трыццацігоддзе. Godzina накладває ślad na dom Суворава. My непакоіць значная асадка вонкавих scena, якая ў некаторих месцах дасягає 15-20 сантиметраў. Пры першапачатковим рамонце ў 1946-1947 gad былі зроблени спроби выпраміць шматлікія перакоси stary scena при дапамозе dwabak зажимаў. Цяпер навуковия витворча-рестаўрацийния майстэрні Міністэрства kultura БССР заканчваюць ськладанне праєктнай дакументацыі na рестаўрацию w domu, пасля чаго пачнуцца ськладания ўзнаўленчия praca.

Многія наведвальнікі задаюць my пытанні аб тим, jak, нягледзячи na разбуральния wojna, маглі захавацца шматлікія експанати muzeum. Jak jestem powiedziany вишей, muzeum узнік пасля Вялікай Айчыннай вайни. Wąs тоє, што сення есць u яго fundusz, паступіла i my u пасляваєнни godzina. Aktўную дапамогу створанаму na заходніх рубяжах нашай краіны Кобрынскаму muzeum руськай воінскай sława аказалі центральния музеі. Сярод іх старейши muzeum нашай арміі - Артылерыйскі гістарычны, які ўзнік яшче при Пятры I. Ен паступова перадаў my taki вялікую колькасць експанатаў, што некаторымі з іх my маглі падзяліцда з іншымі музеямі Беларусі.

Каштоўния рэліквіі мінулага паступілі i my з Эрмітажа, Гістарычнага muzeum, Рускага muzeum, muzeum імя Суворава ўЛенінградзе, Беларускага дзяржаўнага muzeum і іншых. Дзякуючы гетай дапамозе my сення maj столькі експанатаў, што іх колькасць zaўsiwy здзіўляє наших наведвальнікаў, якіх u my з skórny rok биває ўten больш. Толькі ў мінулым годзе з экспазіцыямі muzeum пазнаеміліся больш jak 130 tysiąc чалавек. Кожны з іх панес u сваім серци пачуцце гордасці za nasz рускі naród, za яго вялікую żylny sława.

А. Мартынов

Nawigacja





Our partners