Статьи о Кобрине

У царкоўна-рэлігійнай палітыцы рымскай курыі, вярхоўнай улады ВКЛ, Польшчы, пазней Рэчы Паспалітай пэўнае месца адводзілася планам уніі праваслаўнай і каталіцкай цэркваў. Кіруючыя колы ВКЛ, Польшчы, каталіцкая іерархія абедзвюх дзяржаў разлічвалі з прыняццем уніі на ўмацаванне дзяржаўна-палітычных і царкоўных структур, пашырэнне сувязей з Захадам, асабліва з каталіцкімі краінамі.

У 1491 г. княгіня Фядора дабавіла да манастырскіх зямель сяло Корчыцы, 1/10 капы з усякага хлеба, 1/10 меры 3 млына на рэчцы Кобрынцы і 2 карчмы. У 1512 г Жыгімонт I Стары граматаи на імя ігумена Кобрынскага Спаскага манастыра Антонія Крыцкага замацавау за манастыром вышэйназваныя «наданні» княгіні Фядоры.

У 1794 г. у Польшчы, Беларусі і Літве адбылося нацыянальна-вызваленчае паўстанне пад кіраўніцтвам Тадэвуша Касцюшкі. Баявыя дзеянні адбываліся і на тэрыторыі Кобрыншчыны. 14 верасня каля в. Дзівін атрад царскага войска пад камандаванием А.В.Суворава, разбіў ар'ергад корпуса К.Серакоўскага.

Вялікае княства Літоўскае (ВКЛ) — раннефеадальная манархія, узнікла ў XIII ст. Шляхі і сродкі ўключэння беларускіх зямель у ВКЛ былі розныя, але пераважалі пагадненні з феадаламі гэтых зямель, зацікаўленымі ў моцнай дзяржаве, здольнай абараніць іх ад знешняй агрэсіі, стварыць спрыяльныя ўмовы для гаспадаркі, гандлю і інш.

Ва ўсе часы паняцці каханне, гонар, здрада азначалі адно і тое ж. Усе яны сустракаюцца ў сумным расповядзе пра лес Ганны Кобрынскай (1460—1519). Паходзіла Ганна з сям'і ўладальнікаў нявялічкага княства, якое было ў васальнай залежнасці ад Вялікага княства Літоўската. Радавод сям'я вяла ад Гедзіміна. Прозвішча ж Кобрынскія атрымалі па назве сваёй сталіцы.

Упершыню ваенны лёс прывёў А.В.Суворава на Кобрыншчыну ў 1769 г. У 1768 г. у г. Бар (у той час у Рэчы Паспалітай, цяпер у Вінніцкай вобл., Украіна) частка найбольш рэакцыйных магнатаў і шляхты ўзнялі мяцеж супраць караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага з-за таго, што ён сваім указам устанаўліваў грамадзянскае раўнапраўе хрысціян некатолікаў з католікамі.

Пачатак XX ст. не абяцаў асаблівых перамен у жыцці Кобрына. Тут не збіраліся будаваць буйныя прадпрыемствы ці памнажаць колькасць школ для народа. Затое царская адміністрацыя надавала гораду пэўнае ваеннае значэнне, ператварыўшы яго ў буйны мабілізацыйны пункт.

Арьергардные бои по дороге из села Городечна в село Тевели, при селе Тевели и при селе Стригово, по дороге из села Тевели в город Кобрин 13.08.1812. 3-я резервная Обсервационная армия генерала от кавалерии Тормасова. Арьергард армии под начальством генерала графа Ламберта и отряд генерал-майора Чаплица.

В сентябре 1801 года Кобринский уезд был включен в состав новообразованной Гродненской губернии и в виде такой территориальной единицы просуществовал до 1921 года. Начинался XIX век. Царизм предпринимал разные попытки укрепить разлагавшуюся самодержавно-крепостническую систему.

В западных областях нашей страны находится большое количество военных кладбищ времен Первой Мировой войны. И это не удивительно. Именно здесь в «империалистическую» остановился русско-немецкий фронт, и происходили кровопролитные бои.