Статьи о Кобрине

Издавна изрядное количество горожанок занималось стиркой белья. Эта изнуряющая здоровье работа велась вручную. Ведь стиральные машины, существенно облегчающие труд прачки, вошли во всеобщее употребление совсем недавно. Отсутствовали в прошлом также современные моющие средства.

Родные дали! Сколько в них прелести. Сколько волнующего и радостного. Сколько ни смотришь - не можешь насмотреться. Какое чудо - родная земля! Человек прирос к ней тысячами невидимых нитей. И чем больше ходишь по земле, чем больше видишь, впитываешь в сердце её красоту - тем сильнее привязываешься к ней.

Какой бы дорогой вы не въезжали в Кобрин, она обязательно приведет на одну из старых улиц. Когда-то все они сходились в центре, на Рыночной площади, недалеко от замка. И сейчас эти древние улицы самые длинные и оживленные.

Стремительный бег времени все дальше и дальше уводит нас от тихого, неприметного, дремлющего городка под древним названием Кобрин. Масштабные стройки и реконструкции к республиканскому фестивалю «Дожинки- 2009» не только преобразили, но и изменили его исторический вид.

З глыбокай старажытнасці вялося феадальнае свецкае будаўніцтва. У тым месцы, дзе р. Кобрынка ўпадае ў Мухавец, з XIV ст. узвышаліся муры і вежы Верхняга («Высокага») і Ніжняга («Прыгародак») Кобрынскіх замкаў. Канчаткова яны былі знішчаны ў 1840-я гады пры будаўніцтве шашы Масква — Варшава.

Спрадвеку асноўным будаўнічым матэрыялам нашым продкам служыла дрэва. Менавiта драўлянае культавае будаўнiцтва пакінула на Кобрыншчыне шмат помнікаў, у якіх найбольш яскрава і паўназначна ўвасобіўся геній народных цесляроў і рэзчыкаў-дэкаратараў.

Колішні палацава-паркавы комплекс. Мястэчка Гарадзец, паводле працы польскага даследчыка Марэка Газдава («Tегуtorjum Dawnej Ziemi Brzeskiej»), упамінаецца ў летапісах з 1287 г. Належала да Кобрынскай эканоміі, размяшчалася над Каралеўскім каналам (пасля 1846 г. канал называецца Дняпроўска-Бугскі).

Звесткі аб першым рымска-каталіцкім касцёле ў Кобрыне адносяцца да 1513 г. Алтар у гэтым касцёле, паводле дакументаў, быў узведзены на грошы Ганны Кобрынскай-Касцевіч. Не адзін раз гарэў, а потым зноў аднаўляўся. Пасля пажару 1812 г. (касцёл стаяў недалёка ад рынку) яго далейшы лёс невядомы.

Архітэктура беларускіх храмаў, як ні адно з мастацтваў, інтэгруе і адлюстроўвае духоўныя каштоўнасці нацыі ў іх максимальна канкрэтызаваным і абагульненым выглядзе. Менавіта ў царкоўным дойлідстве адчуваецца веліч духу народа, які адлюстраваў у высокамастацкіх архітэктурных творах узвышаныя ідэалы гуманізму, свабоды і справядлівасці.

Іудзейская канфесія прадстаўлена будынкам сінагогі ў Кобрыне на вуліцы Першамайскай, 40. Пабудавана ў 2-й палове XIX ст. з цэглы і з'яўляецца памятнікам эклектычнай архітэктуры з элементамі класіцызму. Пасля вайны ў будынку размяшчаліся піўзавод і цэх безалкагольных напіткаў, у лютым 2001 г. перададзены для стварэння яўрэйскага культурнага цэнтра.

Тэрыторыя Кобрынскага раёна ўваходзіць у гісторыка-этнаграфічны рэгіён заходняе Палессе. Паводле тыпу засялення Кобрыншчына адносіцца ў асноўным да раўніннага, але сустракаюцца таксама лясны, берагавы, балотны (вёскі Дзівін, Хабовічы).