Artykuł O mieście Kobryń

W długi szereg ubiegły stulecie wojskowy ciężki czas okresowo zwalam się na Kobryńщину. W głęboki dawny czas od wrogi zajazd ludność ratuję się ucieczka do leśny gąszcz i nieprzebyty bagno tutejszy nieprzejrzany błoto. Przy czym bezwzględny ruina, albo i pełny zniszczenie przeważnie poddaję się grupa osiedle, okazałem się na droga wrogi nawała.

Паводле археалагічных звестак, u межах раєна налічваецца больш za 20 населених punktў, rozżarzając якіх размяшчаліся старажитния стаянкі. Археалагічныя пошукі ўпершиню былі праведзени ў 1889 r. паводле распарадження галоўнага кіраўніцтва паветаў pas Гродзенскай губерні. Мясцовымі жыхарамі і вучонымі jestem сабрана значная калекция прилад праци, прадметаў побиту, зброі і іншых речаў першабитнага чалавека.

U пісьмовым słowo i my дайшла мізэрная частка билога. Невымерна болид нямих сведкаў гісторыі. Гэта kurhan, гарадзішчы, могільнікі, руіны zamekў і інш. A голас іх - памяць naród. Калі знікаюць казкі, legenda і паданні, to гетия сведкі ператвараюцца ў простия пагоркі ці скопішчы камянеў.

Каралева polski і вялікая княгіня літоўськая Бона Сфорца д'арагона нарадзілася 2 лютага 1494 r. ў Віджэвана(Італія) u tu' і міланскага герцага. Яна jestem drugi жонкай караля Польшчы і вялікага książę ВКЛ Жыгімонта I Старога, маці Жыгімонта II aўgęsty. Бона Сфорца імкнулася павялічыць палітычную ўustrój караля і вялікага książę droga умацавання яє эканамічнай аснови.

Zabity krzyżowiec, upadłem na wznak. Trochę z daleka - młody wojownik w kolczuga zanoszę siekiera nad głową pokonany wróg, obok - wojownik-sztandarowy okrakiem na biały koń odbijam atak. Taki fabuła obraz Anatolij Демьяновича Шибнева "Берестейская chorągiew w bitwa przy Грюнвальде".

Jeszcze w sierpień 1516 rok, znajdując się w Вильне, król Zygmunt I stary obiecałem Вацлаву Костевичу кобрінськую вотчину z wszystek książęcy majątek do dozgonny posiadanie. I rzeczywiście, ten stanąłem gospodarz były księstwo, " державцем". Lecz do ten tytuł królewski прівілей, dany w Кракове 7 czerwiec 1519 rok, dodaję jeszcze jedno - I starosta.

15 sierpień 1795 rok Katarzyna II skierowałem senat ukaz, w który mówię się : "do dzięki słynny zasługa nasz feldmarszałek, hrabia Ołeksandr Суворова-Рымникского wszystek i л ość wieję ше zawitałem my on do wieczny i rodowity posiadanie z postąpiłem do skarb nasz w litewski gubernia z oszczędzanie Божестской, byłem w liczba królewski stołowy majątek, klucz Kobryński z inny klucz, фольваркамі i osiedle .".

Аб існаванні ў Кобрыне zamek сведчаць материяли інвентароў XVI st. godzina узнікнення дакладна невядоми. Аднак u рэвізіі 1597 r. ен апісаны jak састарели і заняпали. U ten godzina каралеўскія рэвізоры М. Райскі, Д. Дамарацкі і Я.Звер праводзілі рэвізію Брэсцкага староства, адначасова byў даследавани і stan zamek. Magazynўten ен з дзвюх асобних частак - Верхняга і Ніжняга zamekў, - акружаних ірвамі, валамі з парканамі.

Кобрынскія - старадаўні княжацкі rodzaj u ВКЛ. U 1366 r. польскі кароль Казімір III Вялікі адрокся piekło падляшскіх гарадоў, a pra Кобрын напісаў, што ен з паветам належиць вялікаму książę ВКЛ Альгерду. Piekło апошняга горад перайшоў i яго syn Любарта. U 1386 r. Ягайла перадаў jama Ратна і wierzba, якія адабраў u Федара Любартавіча.

Прыкладна i сярэдзіны XVI st. дакладнага падзелу гаспадарскіх зямельних уладанняў na дзяржаўния і асабісты дамен(уладанне) вялікага książę nie існавала. Яны pas сутнасці былі дзяржаўнай уласнасцю : даходи з іх ішлі jak na пакрицце видаткаў дзяржави, tak і na ўтриманне вялікага książę літоўськага і яго шматлікага акруження.