Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Невядомы, вядоми Астап Лапскі

"Бацьківщиною моею z Полісся
де ja спізнав rosa, чебрець, mgła.".

Нарадзіўten Астап Васільевіч Лапскі 7 ліпеня 1926 rok ў сяле Гуцькі, непадалеку piekło Кобрына. Na ten godzina u весци jestem больш трыдцаці двароў і амаль 200 жихароў. (Дарэчы, na сення гетай вескi амаль няма. Nie, яна загінула ні piekło ваєннай nawalanie, ні piekło агню. Веска знікла piekło неразумнай палітыкі дзяржави, якая називалася ZSRR).

Бацькі паета: бацька, Васіль Іванавіч Лапскі, з Гуцкаў. Маці, Дарка pasўлаўna Валасюк, з Батча. Уся сям'я працавала na зямлі. 3 дзяцей акрамя Астапа былі brat Аляксандр і сястра Luba. Праз некатори godzina сям'я пераєхала ў drugi веську Рыкавічы, rozżarzając Крупчыц, la рэчкі Трасцяніцы. Якраз tu 6 верасня 1794 rok адбилася бітва generał Серакоўськага і генерал-паручика(na ten godzina) Аляксандра Суворава.

Закончыўши szkoła - чатири класи na польськай мове, dwa na расійскай, малади chłopiec Астап пачаў працу ў рамесленай майстэрні ў Кобрыне. U 1940 годзе праз варожає stanўленне новай улади, якая планавала вывезці сям'ю ў Сібір, Лапскія кінулі ўten і падаліся za Bug.

(Дарэчы. Chata ў Рыкавічах, пасля ўцекаў za Bug, савецкая ўustrój przyłbica пад szkoła). Tak ваєнная віхура закінула юнака ў Warszawa. Пасля вайни Астап навучаўten ў Вроцлаўскім і Варшаўскім універсітэтах. Працаваў викладчикам u сталічным універсітэце na katedra ўкраінскай філалогіі. Byў редактарам na Палесскім радиє. I супрацоўнічаў з украінскімі выданнямі ў Польшчы.

Вершы А.Лапскага друкаваліся na старонках gazeta "Наше słowo", almanach " Гомін", ва "Украінскім календари", выданні Польшчы. Ведаючы некалькі замежних моў ен kawał pożyczkaўten і займаєцца перакладамі. I 70-годдзя(1996 r.) з dzień нарадження пабачила światło кніжка паета "mój самовізначення". Паэзія Астапа Лапскага - гета яго біяграфія і гісторыя Кобрыншчыны і Палесся.

.Ja заглядваю w світ
A вчитель з kraj дальнього
O вбогість nasz my
Нашіптуе, теорію тутешності
Вив'язуе цупку, немов сильце
Podstawa самозабуття dla my
Смуе.
I заболіло, заболіло
Ще тоі, ten nie неофіт ja
Бо любів naród свій змалку...

U другаснай паэзіі Астап Лапскі піша pra тоє, jak ен "kobziarz, мов хліб, з ręka батьковіх wziąwszy уперше". U фантазіях паета zaўsiwy живе радзіма - "краіна юності"...краіна сініх woda", живуць вобрази дарагіх людзей, u якіх дазнаваўten praўду зямлі, piekło якіх kinkietў агонь любові i яє :

- гета прияцель з w. Бусні - jaўgen Шагалейко
- з Кобрына Ганна Майсіюк
- нават жида Фрідшана, u якога ў растэрмiноўку kinkietў веласіпед...

A y 2000 годзе пает апублікаваў u Warszawa nowy зборнік więcierzў "Мій почитачу", na руськай мове "mój miłośnik". I зноў успаміны pra радзіму, pra яє драматичную los, widmo pra яє лепшую los. Удумліва прачитаўши паэзію паета бачу ў ona, jak кажуць палешукі, "журбу розлуки". Na сення Астапу Лапскаму 84 gad, ен u dobry здаро' i, живе і працує ў Warszawa.

9 сакавiка 2007 rok Астап Лапскi stoў лаўреатам нациянальнай прэмii Украiны iмя Taras szaўчэнкi(100 tysiąc гривен) za зборнiкi wykonującў "sam: розжукую"?! ("Sam szukam")"Обабіч: істіні"?! ("Po oba strona prawda"). Атрымаў ен яє ва ўкраiнскiм пасольстве ў Warszawa.

P.S. Дарэчы, Астап Лапскі блізкі сваяк жонкі паета Уладзіміра Кітаеўськага. Na вялiкi żal, 20 кастрычнiка 2012 rok серца вялiкага паета перастала бiцца, але памяць аб iм будзе жиць u наших серцах i яго цудоўних więcierz.

2010 r.

Materiał





Our partners