Versão em português 中文版本 日本語版
Polish version La version française Versione italiana
Русская версия English version Deutsch Version

Artykuł O mieście Kobryń: tragedia wieś Rejon kobryński

"

Вогненныя" вескі Кобрыншчыны    

Za gad акупацыі na тэрыторыі Беларусі гітлераўци правялі 140 bujny карних апераций pas масавим знішчэнні мірнага насельніцтва, целия раєни ператвараліся ў пустельния strefa. 5 верасня 1942 rok карнікі акружылі веську Рэчыца. Stary, жанчин і дзяцей - усяго 33 чалавекі - загналі ў хлеў і падпалілі. Nie менш жорстка расправіліся акупанти з жыхарамі вескі kamienica. Tu былі расстраляни 152 мірныя жихари і spalony 48 двароў. Ноччу з 22 na 23 верасня dobro ўзброєния карнікі рушылі na безабаронную веську Барысаўка. Людзей - 206 чалавек - сагналі na ўськраєк las і расстралялі, a sam веську - 225 сялянскіх дамоў - спалілі. Ворагі пакідалі кривавия сляди ўсюди, дзе stąpam іх нага. Арол - 18 чалавек расстраляни, spalony 12 двароў. Чаравачыцы - закатавани 56 жихароў, spalony 18 дамоў. Наваселкі, Боркі, Łuka. Пад виглядам барацьби з партызанамі ў Кобрынскім раєне карнікі знішчылі 3767 мірных жихароў, спалілі 1693 двари.

Za жахлівымі лічбамі - тисячи ськалечаних lasў. Вольга Васільеўna Міранюк з вескі kamienica даглядає магілу сваякоў, якія сталі ахвярамі нямецка- фашысцкіх захопнікаў. Сям'ю яє дзеда Гурыя Сцяпанавіча Тышко расстралялі na ўласним падвор' і. Дл чатирохгадовай Вольгі ten godzina запомніўten адчуваннем lęk.

Сяргею Аляксандравічу Міхасюку ў godzina трагічных падзей сорак другога rok ў весци kamienica jestem 6 гадоў. Яго сям'я жила ў суседняй весци Дахлава. Адчуванне lęk запомнілася і jama.

Piekło фашысцкіх snop u Каменцы змаглі ўратавацца нямногія, i 10 чалавек. Паводле іх успамінаў, запісаных супрацоўнікамі Кобрынскага ваєнна- гістарычнага muzeum імя А.В. Суворава, можна аднавіць панараму падзей карнай аперацыі ў весци kamienica.

З успамінаў Вольгі Якімчук : "jak толькі mama ўбачила Niemiecў na другім канци вескі, адразу разбудзіла мяне і сястру. Яна ukarałem my схавацца, каб my nie пагналі ў Германію. Схаваўшися ў агародзе і баючися падняць нават галаву, my чулі, jak Niemiec рабавалі і вывозілі маємасць вяськоўцаў. Пасля бачылі, што людзей гналі pas вуліцы. Праз нейкі godzina адчулі pachnę dym. Даносіліся вистрали, крикі". U ліку тих, каму ўдалося вижиць, byў і Цімафей Веруш. Ен схаваўten ў pal адрине. Калі Niemiec падпалілі яє, зрабіў дзірку ў саламянай страсе і виратаваўten.

З успамінаў jaўціхія Сацыка: "pas камандзе my ляглі ўten na зямлю тварам уніз. Дзеці плакалі, маці прыкрывалі іх сабой. My ляжалі пад lufa aўтаматаў есесаўцаў. U хляве людзей забівалі. Крык Максімука Івана: "Людзі, бяжице, my заб'юць" падняў многіх, і ўten змяшалася".

Na месци масавага расстрелу жихароў вескі kamienica ў 1979 годзе byў узведзени помнік. Na магільных плітах висечани імены тих, хто загінуў piekło ręka карнікаў.

P.S. З цягам godzina спаления вескі, акрамя вескі Арол, аднавіліся. U кожнай з іх узведзени помнікі - абеліскі ахвярам фашизму. Новыя жихари приходзяць сюди, каб ушанаваць іх памяць.

Людміла Дубіна

(Матэрыял падрихтавани паводле кніг " Памяць". Мінск, Белта 2002; "Гарады і вескі Беларусі : Энцыклапедыя". Т. 4, кн. 2. Брэсцкая вобласць. - Мінск, Беларуская енциклапедия, 2007).

Дубіна, Л. "Вогненныя веські" Кобрыншчыны / Людміла Дубіна // Кобрынскі веснік. - 2014. - 17 верасня. - С.2.
Pra спаления вескі Кобрыншчыны u gad фашисцкай акупацыі.

Komentarz